Wat
met agressief gedrag?
Wat vaak extra zorgen baart, is agressief en seksueel gedrag. Mensen "van goede zeden" zie je handtastelijk worden of, als het een vrouw betreft, bijvoorbeeld borsten en dijen ontbloten. In gezelschap de kleren uittrekken, de rok omhoog tillen, naakt de kamer binnenlopen, zijn volgens de algemene maatstaven onfatsoenlijke manieren. Bij een persoon met dementie is het simpelweg een kwestie van vergeten. Reageer daarom niet te fel en breng hem tactvol terug naar de slaap- of badkamer. Het is vaak je eigen gevoel van schaamte dat maakt dat je dit moeilijk kan accepteren. Kalmte is de beste reactie.
Bij een persoon met dementie brokkelen de innerlijke controlemechanismen af. Je ziet - en hoort - dan ook vaker scènes van schreeuwen, schelden, slaan.. Agressieve buien ontstaan niet zomaar.
De verklaring vind je vaak - nog maar eens - in "toen". Als je de moeder die dringend thuis voor haar kinderen moet gaan zorgen, tegenhoudt dan wordt ze agressief.
De verklaring ligt mogelijk ook in het wegvallen van "mijn" en "dijn" en/of ligt ongetwijfeld vaak in het verkeerd begrijpen en verkeerd begrepen worden en/of ligt in heel kleine dingen: donkerte, een afstotende geur, verwarming te laag of te hoog, lawaai, verveling of integendeel over-stimulatie door bijvoorbeeld TV en radio tegelijk, en/of in iets eenvoudigs niet gedaan krijgen, zoals een knoop door een knoopsgat steken om zich aan te kleden.
Meteen zie je al een aantal mogelijkheden om preventief op te treden: "meegaand" zijn in de tijd van toen, duidelijk zijn in woorden en gebaren, goed luisteren en verwoorden wat de persoon met dementie poogt te zeggen, enerverende toestanden zoals luide radio- en TV-geluiden vermijden, moeilijk geworden handelingen zoals kleren dicht- en losknopen vergemakkelijken door grote knopen aan te zetten en dito knoopsgaten te naaien...
Soms is er een louter lichamelijke verklaring in de vorm van pijn waarover de persoon met dementie niet goed kan berichten. Je kan het vergelijken met een baby die huilt en stampt van buikkrampjes. Bij herhaalde - onverklaarbare - aanvallen van schreeuwen en spartelen raadpleeg je dus best je arts. De arts beschikt overigens over medicatie om overmatig agressief - en ook seksueel - gedrag enigszins aan banden te leggen. Het spreekt vanzelf dat die middelen pas ingezet worden wanneer de agressiviteit meer regel dan uitzondering geworden is.
Wat doe je nu best als de agressieve bui volop bezig is?
De eerste en belangrijkste regel is steeds dezelfde: kalm blijven. Het best probeer je niets te doen. Vastpakken en met kracht bedwingen werkt niet kalmerend. Je kan je er trouwens letterlijk aan mispakken, want personen met dementie zijn in deze fase, zoals eerder gezegd, soms fysiek erg sterk. In plaats van ten strijde te trekken, blaas je beter de aftocht. Je stapt bijvoorbeeld uit de kamer en laat de persoon met dementie eventjes alleen. De meeste agressieve buien verdwijnen op enkele minuten tijd. Ook weerom niet kijven, discussiëren, kritiseren. Wel je begrijpend en sussend opstellen, waarbij je de juiste woorden en de juiste houding - nogmaals! - vaak zult vinden door binnen te treden in de tijd van toen...
meer info : omgaan met agressie Terug naar menu
Wat vaak extra zorgen baart, is agressief en seksueel gedrag. Mensen "van goede zeden" zie je handtastelijk worden of, als het een vrouw betreft, bijvoorbeeld borsten en dijen ontbloten. In gezelschap de kleren uittrekken, de rok omhoog tillen, naakt de kamer binnenlopen, zijn volgens de algemene maatstaven onfatsoenlijke manieren. Bij een persoon met dementie is het simpelweg een kwestie van vergeten. Reageer daarom niet te fel en breng hem tactvol terug naar de slaap- of badkamer. Het is vaak je eigen gevoel van schaamte dat maakt dat je dit moeilijk kan accepteren. Kalmte is de beste reactie.
Bij een persoon met dementie brokkelen de innerlijke controlemechanismen af. Je ziet - en hoort - dan ook vaker scènes van schreeuwen, schelden, slaan.. Agressieve buien ontstaan niet zomaar.
De verklaring vind je vaak - nog maar eens - in "toen". Als je de moeder die dringend thuis voor haar kinderen moet gaan zorgen, tegenhoudt dan wordt ze agressief.
De verklaring ligt mogelijk ook in het wegvallen van "mijn" en "dijn" en/of ligt ongetwijfeld vaak in het verkeerd begrijpen en verkeerd begrepen worden en/of ligt in heel kleine dingen: donkerte, een afstotende geur, verwarming te laag of te hoog, lawaai, verveling of integendeel over-stimulatie door bijvoorbeeld TV en radio tegelijk, en/of in iets eenvoudigs niet gedaan krijgen, zoals een knoop door een knoopsgat steken om zich aan te kleden.
Meteen zie je al een aantal mogelijkheden om preventief op te treden: "meegaand" zijn in de tijd van toen, duidelijk zijn in woorden en gebaren, goed luisteren en verwoorden wat de persoon met dementie poogt te zeggen, enerverende toestanden zoals luide radio- en TV-geluiden vermijden, moeilijk geworden handelingen zoals kleren dicht- en losknopen vergemakkelijken door grote knopen aan te zetten en dito knoopsgaten te naaien...
Soms is er een louter lichamelijke verklaring in de vorm van pijn waarover de persoon met dementie niet goed kan berichten. Je kan het vergelijken met een baby die huilt en stampt van buikkrampjes. Bij herhaalde - onverklaarbare - aanvallen van schreeuwen en spartelen raadpleeg je dus best je arts. De arts beschikt overigens over medicatie om overmatig agressief - en ook seksueel - gedrag enigszins aan banden te leggen. Het spreekt vanzelf dat die middelen pas ingezet worden wanneer de agressiviteit meer regel dan uitzondering geworden is.
Wat doe je nu best als de agressieve bui volop bezig is?
De eerste en belangrijkste regel is steeds dezelfde: kalm blijven. Het best probeer je niets te doen. Vastpakken en met kracht bedwingen werkt niet kalmerend. Je kan je er trouwens letterlijk aan mispakken, want personen met dementie zijn in deze fase, zoals eerder gezegd, soms fysiek erg sterk. In plaats van ten strijde te trekken, blaas je beter de aftocht. Je stapt bijvoorbeeld uit de kamer en laat de persoon met dementie eventjes alleen. De meeste agressieve buien verdwijnen op enkele minuten tijd. Ook weerom niet kijven, discussiëren, kritiseren. Wel je begrijpend en sussend opstellen, waarbij je de juiste woorden en de juiste houding - nogmaals! - vaak zult vinden door binnen te treden in de tijd van toen...
meer info : omgaan met agressie Terug naar menu
